Ο χωρισμός δεν σημαίνει τέλος, σημαίνει γύρισμα σελίδας, σημαίνει μεταμόρφωση ή σημαίνει πως: ξέρεις, δεν μπορώ πια να καταλάβω και πρέπει να φύγω.
Πρέπει να πάω τόσο μακριά που να μπορώ να κατανοήσω.
Πάντα ζούμε, κάπως, μαζί, έστω φαντασιακά, άλλωστε οι αναμνήσεις μας δεν είναι ποτέ οι ίδιες ακριβώς κάθε φορά πο επανέρχονται προσθέτουμε η αφαιρούμε στοιχεία, τις διαμορφώνουμε.
Πιθανό από μακριά και να συνεννοούμαστε καλύτερα και από κοντά.
Κάποιο αδιέξοδο μας έφερε εδώ, το αδιέξοδο είναι ένα μυστικό σημείο στο τοπίο της ιστορίας μας που λειτουργεί μαγικά. Στέκεσαι μπροστά του, αδειάζεις, ακινητοποιείσαι στρέφεσαι απελπισμένος και κάνεις πίσω, κάνεις επιτέλους τη σωστή κίνηση: προς τα μέσα σου.
Εκεί, μέσα σου είναι πια η έξοδος κι οι συναντήσεις οι αληθινές, η εύγλωττη σιωπή, οι ζωντανές μνήμες. Εκεί είναι πια η συνεννόηση κι η κατανόηση, η συναίνεση και η παραδοχή.
Γι’ αυτό, κάθε άνθρωπος που κάποτε ήρθε κοντά μας και μας τράβηξε, ζει μέσα μας για πάντα, ωριμάζοντας μέχρι την αληθινή του εικόνα.
