ΑΛΛΑΓΕΣ

Η αλλαγή είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση και δεν πρέπει κάποιος να την υποτιμά και να την παίρνει στ' αστεία. Και η πιο απλή αλλαγή να κάνουμε δίαιτα πχ κρύβει μέσα της μεγάλη δυσκολία.

Κάθε αλλαγή σημαίνει οτι ένα κομμάτι του εαυτού μας πεθαίνει...πιο κομμάτι όμως, αυτό το βολεμένο που έπαιρνε κάτι για τον εαυτό του και μόνο. Ε και τι έγινε θα μου πείτε ας ξεκλέψει κάτι άλλο. Εδώ όμως ύπάρχει κάτι που πολλοί από εμάς παραβλέπουμε. Το κομμάτι που πεθαίνει είναι αυτό που έλεγε " φτάνει πια είμαι σε απόγνωση, είμαι συναισθηματικά στερημένο και δεν αντέχω θέλω κάτι για μένα και μόνο για μένα" και έτσι άνοιγε το ψυγείο και έτρωγε ότι έβρισκε. Αυτό το κομμάτι μας δεν είχε συνηθίσει να διεκδικεί παρηγοριά, τρυφερότητα η άλλο παρά μόνο με την δικαιολογία του φαγητού. Και το κυριότερο αυτό το κομάτι μας δεν ξέρει ακόμα πως να διεκδικήσει αυτά που αναμφίβολα του αξίζουν, χωρίς δικαιολογία.

Αυτό το κομμάτι μας λοιπόν δεν θέλει να πεθάνει και αντιστέκεται με περίσσεια δύναμη. Χρειάζεται να δούμε την αλήθεια μας, οτι υπάρχει μια πλευρά μας που δεν τολμά να διεκδικησει την τρυφερότητα και κατανόηση που έχει ανάγκη και χρειάζεται δικαιολογίες για να το κάνει. Μπορούμε όμως εμείς, να τολμήσουμε να διεκδικήσουμε τα θέλω μας με ειλικρίνεια και πίστη στην αξία μας.

Όταν διεκδικούμε αυτό που μας αξίζει, προκύπτουν οι λύσεις.

Απο την άλλη κάθε στέρηση γεννά μια υπερβολή.

Φανταστείτε το στα χρήματα. Αν πχ αξίζετε 1000 ευρώ και σεις θεωρείτε οτι αξίζετε 20 πόσο εύκολη μπορεί να είναι η ζωή σας.

Φτάνει λοιπόν όσο και εαν φαίνεται απλό, να αλλάξουμε περπατησιά για να αλλάξουν πολλά και να σωθούμε για πάντα. Αρκεί να σπάσουμε το κύκλου του λάθους μας σε οποιοδήποτε σημείο μας είναι βολικό και να πάρουμε από την ζωή αυτό που αξίζουμε.

Ας έχουμε υπ' όψιν μας οτι τα αρνητικά λεγόμενα συναισθήματα κατ' ουσία είναι προστατευτικά, απλά είναι δυσάρεστα γιατί μας φέρνουν σε επαφή με την ανάγκη για αλλαγή προς μια ζωή που αξίζουμε να την ζούμε καλύτερα.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα.

Η κατάθλιψη μας προστατεύει , κάνοντας μας να συμεριφερόμαστε με ένα τρόπο που μειώνει τις απειλές κατά της αυτοεκτίμησης μας, καθώς ελαχιστοποιεί την πιθανότητα αποτυχίας η και απόρριψης.

Οι ενοχές οδηγούν σε σκέψεις και συμπεριφορές που διασφαλίζουν την ικανοποίηση υποχρεώσεων απέναντι στους γονείς και στις προβολές τους (εξουσία) για να αποφύγουμε την απόρριψη μέχρι να λύσουμε τα δεσμά της συναισθηματικής μας εξάρτησης.

Η οργή λειτουργεί με σκοπό την χειραφέτησή μας και όχι τον έλεγχο των άλλων.

Η άρνηση προστατεύει κρύβοντας την σκέψη " αν δεν ζητήσω, δεν θα μου αρνηθούν", μεταφέροντας ολοκληρωτικά την ευθύνη στον άλλο.

Εκνευρισμός. Όταν οι ανάγκες μας (κυρίως οι σεξουαλικές ) μπλοκάρονται και εκνευριζόμαστε, έτσι δεν ρισκάρουμε, αποφεύγουμε η υπομένουμε παθητικά.

Η δυσαρέσκεια προστατεύει απο απειλές ενάντια στην βασική μας ανάγκη να μας αγαπούν, να μας αναγνωρίζουν και να μας εκτιμούν.

Καταλήγοντας πρέπει να πούμε οτι η συμπόνια είναι ζωτικής σημασίας, μας βοηθάει να καταλάβουμε πως όταν κάποιος δρα ας πούμε αντικοινωνικά, το κάνει γιατί εκείνη την στιγμή χρεισιμοποιεί τα καλύτερα μέσα προστασίας που διαθέτει προσπαθώντας να αντισταθμίσει την άπώλεια αγάπης και εκτίμησης προς τον εαυτό του.