Επιμύθιο

Είδατε τι κάνει το πεπρωμένο, φθάσαμε στο τέλος της ιστορίας μας, βέβαια όχι όπως το είχα φανταστεί, πλούσιος δεν είμαι, τα κιλά μου τα έχω, διάσημος δεν έγινα, ουσιαστικά είμαι μόνος, αλλά είμαι όμως ικανοποιημένος γιατί δεν είναι καθόλου το τέλος, ίσα ίσα εδώ αρχίζει το σήμερα.

Ίσως και να μπορούσαμε να περάσουμε στο επίπεδο μιας πλατωνικής φιλίας με μικρά «ολισθήματα», αλλά δεν είμαι έπαθλο παρηγοριάς, δεν με επέλεξε, άρα δεν έχουν νόημα όλα τα άλλα, δεν μπορώ (αν και το επέτρεπα) να γεμίζω μόνο τις στιγμές της μοναξιάς της, θα μου άρεσε να γέμιζα το χρόνο της αλλά τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για μένα, συνεχώς κομπάρσος, δεδομένος και συλλέκτης ότι της περίσσευε. Αλλά βέβαια εγώ το επέτρεπα και αρχικά ίσως και να το επεδίωξα. Νομίζω ότι τώρα είναι όλα πιο τακτοποιημένα, το σύμπαν θα ορίσει αν θα αποδειχτεί ότι εκείνη ήταν κάτι τόσο σημαντικό για μένα, η κάποια άλλη η μπορεί και καμία.

Σε γενικές γραμμές μου αρέσει να προσπαθώ για τη ζωή μου, με γνωρίζω πια καλύτερα, γιατί τελικά είναι πιο δύσκολο να προσπαθεί κάποιος να καταλάβει τους άλλους. Είμαι πιο αδύνατος και μου αρέσω, μου αρέσει να προσεγγίζω τους άλλους, μου αρέσουν οι λίγες τρίχες που έχω στο στήθος μου, επίσης δεν φοβάμαι να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους και να ανακαλύπτω τις προτιμήσεις τους και δεν αγχώνομαι εύκολα.

Θυμάμαι εκείνη την παράξενη νύχτα που έβαλα το χέρι μου γύρω από τους ώμους της και κείνη έγειρε πάνω μου και κει στην αγκαλιά μου, αποκοιμήθηκε, την κοίταγα και μου φάνηκε τόσο όμορφη, αληθινή και γλυκιά, έσκυψα και την φίλησα απαλά στο μάγουλο, εκείνη κουνήθηκε ελαφρά και απλώθηκε καλύτερα. Πώς να την ευχαριστήσω για τα καλά της και για αυτά που μου έμαθε, ίσως με το να γίνω καλύτερος.

Όσο για τα μελλοντικά μου σχέδια, ελπίζω το σύμπαν να εξακολουθήσει να μου δείχνει ένα ενδιαφέρον, προκλητικό και χαρούμενο μονοπάτι. Ελπίζω να εκδώσω κάποτε την δουλειά μου αν και πιο πολύ με ενδιαφέρει να έχω έμπνευση να μην στερέψει το μέσα μου από την αγωνία όσων δεν έχω προλάβει να ζήσω. Έχω ακόμη πολλά πράγματα να κάνω και να χαρώ, δεν έχω ούτε μια στιγμή για χάσιμο. Βασικά ελπίζω να ζήσω μια καλύτερη ζωή και να αφήσω τον κόσμο λίγο καλύτερο από ότι τον βρήκα.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι μετά από όλες αυτές τις σελίδες που γράφτηκαν στο θέμα, η πραγματική ιστορία μπορεί να αρχίζει μόλις τώρα γιατί βλέπετε είναι θέμα, όταν ο άλλος δεν καθρεπτίζει την γνώμη που έχουμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας να μην τον θέλουμε.

Ελπίζω να βρω κάποια ξεχωριστή γυναίκα που να με επιλέξει για να μοιραστώ στιγμές από την ζωή μου μαζί της, που να αξιολογήσει με αγάπη και τρυφερότητα αυτά που παίρνει και να θέλει από βαθειά μέσα της να δώσει κάτι με αποκλειστική συνέπεια και τρυφερότητα, από αυτό που αισθάνεται ότι είναι, αλλά περισσότερο ελπίζω να διατηρήσω (τώρα που την βρήκα) αυτή την αίσθηση ατομικότητας που με κάνει να είμαι καλά ακόμα και όταν είμαι μόνος.

Οδυγγέλης