Οδυγγέλεια 6 Το Μαντείο

Ο Οδυγγέλης απογοητευμένος

ετοιμάστηκε να μπαρκάρει,
πήγε λοιπόν στο μαντείο των Δελφών να πάρει χρησμό και οδηγίες η ιέρεια, (στην παράπλευρη φωτογραφία) ελαφρώς στον κόσμο της,
του απάντησε με ύφος :
"Οδυγγέλη
βασιλιά του τίποτα

έχεις θυμώσει τους θεούς

και αρνούνται να σου πουν κάτι

περισσότερο
φύγεις, δεν φύγεις το ίδιο τους κάνει, όποιος ξεπουλάει τον εαυτό του δεν παίρνει βοήθεια ."
Εκείνος κατάλαβε.
Επιτέλους, είχε μια απάντηση στα ερωτήματά του, καθαρή και συγκεκριμένη. Τουλάχιστον τώρα ήξερε, ποιά είναι η αλήθεια.
Άφησε τα δώρα που είχε φέρει και
πήρε τον δρόμο προς το Γαλαξίδι όπου είχε παρκάρει το όχημα στο λιμάνι.
Σκέφτηκε ότι καλό θα ήταν πριν φύγει να ξεκουραστεί λίγο στην Αράχοβα και έτσι γύρισε πίσω να ζυγίσει καλύτερα τα πράγματα.
Στο δρόμο του όμως, ξαφνικά, πίσω από κάτι φυλλωσιές ξεπρόβαλλε η ιέρεια

-Αθηνά εσύ ψέλλισε ο Οδυγγέλης
-Όχι με λένε, Πολύξερη, εξορισμένη βασίλισσα της Αιγύπτου. Βγάζω το ψωμί μου με την μαντεία, και με άλλα πράγματα που δεν σε ενδιαφέρουν, πρέπει να σου πω ακόμα κάτι, ένα τραγούδι και αυτό γιατί με παρακάλεσε ο Απόλλωνας, μπας και ξεκολλήσεις από την κινούμενη άμμο της ψυχής σου, πήρε λοιπόν την λύρα της και άρχισε να παίζει και να τραγουδάει ύμνο σε δωδεκάμετρο, ρεμπέτικο ρυθμό.

Αυτό είναι λοιπόν
ένα διάλλειμα
ένα intermezzo,
ένα διάλλειμα

για να μην την μαχαιρώνει η μοναξιά.

Σε βάζει και της τραγουδάς

"κάνε λιγάκι υπομονή..." να γυρίσει ο καλός της.

Σαδισμός, παραπλάνηση, αφέλεια τι είναι λοιπόν.

Αυτή είναι η αλήθεια

ένα παιχνίδι
με τους δικούς της κανόνες.

Αυτό είναι λοιπόν

ένα διάλλειμα

ένα intermezzo,

Και συ ανόητε, να προσπαθείς

να εμφυσήσεις την ελπίδα

σε μια καρδιά δοσμένη.

Όλη μέρα πρόσφερες

ένα αυτί, μια καρδιά, ένα χέρι

για να λιαστεί η ψυχή της

και εκείνη σε τίναζε,

σαν σκόνη απ’ τον γιακά της.
Πως να πιστέψεις τα λόγια τα γλυκά της,
πως να πιστέψεις αυτό που αντιλαμβάνεσαι

όταν συνειδητοποιείς έντρομος
πως με μια απάτη καθορίζεις την ζωή σου.

Ένα ψέμα που λές στον εαυτό σου.

Ο πόνος δεν ξεπληρώνεται

με θυμούς και φασαρίες
ούτε με συγνώμες και δηλώσεις
ο πόνος δεν ξεπληρώνεται με τίποτα.

Αυτό ήταν λοιπόν

ένα διάλλειμα

ένα intermezzo.

Και έφυγε γοργά όπως ήρθε, αφήνοντας τον Οδυγγέλη, ξέμπαρκο και σαστισμένο.

Συνεχίζεται...