ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ

Αγάπησα! Αγάπησα! Αγάπησα!
Φωνάζεις συνεχώς και σηκώνεις σημαίες

για να τ' αποδείξεις.
Κάτσε ρε φίλε, ηρέμησε δεν σου μαθε κανένας
πως η αγάπη δεν είναι λάβαρο;
Δεν σου μαθε κανενας πως η αγάπη οταν ειπωθεί, τρομάζει.
Θα σου πει πως δεν ηταν ποτέ αλλιώς,
πως ήταν μια παρεξήγηση,
πως κάτι δεν κατάλαβες σωστά,
πως μπερδεύτηκαν τα γράμματα
και τα συναισθήματα μες στο μυαλό σου
και έβγαλαν άλλη λέξη, άλλη σχέση.
Φιλία, κατάλαβες, αυτή είναι η σωστή λέξη.

Τι και αν δεν ήταν φιλία αυτό που μοστράριζε,

τι και αν δεν ήταν φιλικά αυτά που έπαιρνε.

Τώρα ζήτα και συγνώμη, γιατί την αγάπησες.

Το θέμα είναι πως εσύ ο ανόητος και "πεπειραμένος"
της είχες ήδη χαρίσει όλο το βελούδο της ψυχής σου.
Τόση απλοχεριά, πια και συ.

Και τώρα τι ; Αναρωτιέσαι;
Αναρωτιέσαι τι θα κάνεις, που θα σταθείς, που θα βρεθείς,
τώρα που το όνειρό σου ακυρώθηκε.
Μήπως να απενεργοποιήσεις ορισμένα συναισθήματα,
που αποδείχτηκαν υπερβολικά και ανώφελα;
Μήπως να ανοίξεις την ψυχή σου στην βροχή, να ξεπλυθεί.
Μήπως να ρωτήσεις το πρώτο δέντρο που θα βρεις μπροστά σου.
Όταν του ρήμαξε όλα τα λουλούδια του ένας αλύπητος χιονιάς,
καθόλου δεν σάστισε όπως εσύ.
Απλά περίμενε καρτερικά να 'ρθει η επόμενη άνοιξη.

Προσαρμογή