Τι να πω!

tristeza

Μα και αυτός ο Θεός,

γιατί μας πουλάει τόσο πανάκριβα

τα καλά της ζωής;

Σε μια φίλη.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τόσο ακριβά που σου βγαίνει η ψυχή και πάλι χρωστάς...

13 Μαρτίου 2008 στις 12:12 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή "α" (ελπίζω να είσαι αυτή που νομίζω, η αδελφή της Διδώς)γιατί τόση απαισιοδοξία; Δεν έχεις ότι ήθελες, Ελευθερία,Έρωτα,Αγάπη, Πάθος,Πόθο,Χρόνο,Ομορφιά, άτομα που σε αγαπάνε, γιατί πιστεύεις οτι χρωστάς στον Θεό δυσκολία;
Δεν αναφερόμουνα σε σένα στην ανάρτηση (άλλωστε γράφει σε μια φίλη, και γω δεν ξέρω πόσοι αιώνες θα μου χρειαστούν για να σε δω σαν φίλη.)
Παρεπιπτόντως, χαίρομαι που παρακολουθείς τα μπλογκικά δρώμενα δεν ξέρω τι σκέφτεσαι με αυτά που διαβάζεις, αλλά με ευχαριστεί που το (με) επισκέπτεσαι.

13 Μαρτίου 2008 στις 2:51 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ναι εγώ είμαι.
Ε, τί απαισιοδοξία, τα ίδια θα λέμε?
Λυπάμαι που δεν απευθυνόσουν σε μένα (έτσι νόμιζα).
Σε παρακολουθώ - το ξέρεις - όπως ξέρεις τί σκέφτομαι.
Χαίρομαι που παρακολουθείς τα σεμινάρια. Είμαι σίγουρη οτι θα σου δοθεί η ευκαιρία να αναδείξεις το ταλέντο σου στην ψυχολογία.
α.

13 Μαρτίου 2008 στις 3:16 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Αλήθεια παρακολουθείς σεμινάρια ψυχολογίας?
Θα συνεχίσεις να γράφεις Οδυγγέλεια?

13 Μαρτίου 2008 στις 5:07 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Και μια σκέψη σχετικά με την ερώτηση της ανάρτησης.
Δεν μας τα "πουλάε"ι τα καλά ο Θεός.
Τα κλέβουμε και επειδή νομίζουμε οτι δεν τα αξίζουμε μετά πληρώνουμε το τίμημα της αυτοτιμωρίας.

13 Μαρτίου 2008 στις 5:11 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)