Ψυχοσωματική

ΚΑΡΔΙΑ

Τα άτομα με καρδιοαγγειακά προβλήματα, έχουν υπερβολικό φόβο εγκατάλειψης και περιμένουν πάντα την απόρριψη.
Πιστεύουν πως δεν έχουν προσωπική αξία, ή πως έχουν ελάχιστη, και θεωρούν πως δεν τους αξίζει η αγάπη, σαν να έχουν χάσει στο ‘λαχείο της αγάπης’.

Ωστόσο ‘η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία’, έτσι τα άτομα αυτά εκπέμπουν διαρκώς μεγάλες ποσότητες ‘ενέργειας από την καρδιά’, ελπίζοντας πολύ βαθιά μέσα τους πως μια μέρα θα εμφανιστεί ο πρίγκιπας ή η πριγκίπισσά τους, ή το στήριγμά τους.
Είναι το αποτέλεσμα μιας δυσλειτουργικής οικογένειας, που τους δημιούργησε πολλές ενοχές, δεν τους υποστήριζε και δεν τους πρόσφερε ποτέ φροντίδα, υποστήριξη, αποδοχή ή την αίσθηση της πληρότητας. Αντίθετα μάλιστα, τους έστελνε με μεγάλη ένταση το μήνυμα ‘καλά να πάθεις’. Έτσι τελικά τα άτομα αυτά πίστεψαν πως έτσι έχουν τα πράγματα.
Δεν νοιώθουν καμιά χαρά και πιστεύουν απόλυτα στην αναγκαιότητα του στρες και της έντασης. Είναι ανίκανα να εκφράσουν αγάπη και αποδοχή, και μένουν προσκολλημένα σε διάφορες αυστηρές αρχές.
Είναι εργασιομανείς, επιδιώκουν με υπερβολική εμμονή την επιτυχία και αποφεύγουν την οικειότητα. Νοιώθουν μεγάλη θλίψη, την οποία όμως καταπιέζουν, αλλά και πολύ έντονο πόνο, αρνούνται όμως να έρθουν σε επαφή με αυτά τους τα συναισθήματα. Είναι εσωστρεφείς, αμυντικοί, και απορριπτικοί τύποι.

ΔΕΡΜΑ

Τα άτομα που παρουσιάζουν διάφορα δερματολογικά προβλήματα, έχουν βαθιά ανησυχία για τη γνώμη που νομίζουν πως έχουν οι άλλοι για αυτούς, για το αν ταιριάζουν μέσα στην κοινωνία, για τη γνώμη που έχουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους, αλλά και πολύ πιο βαθιές ανασφάλειες.
Νοιώθουν ντροπή, ενοχές και αναστολές. Έχουν συναισθήματα κατωτερότητας, χαμηλή αυτοεκτίμηση και νοιώθουν πως τους έχουν εξοστρακίσει.
Τους βασανίζει η σκέψη αν αποτελούν καλό παράδειγμα για τους άλλους.
Αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλα προβλήματα αντιμετώπισης του κόσμου, και προσπαθούν να αποδείξουν την αξία τους σε τομείς όπου δεν έχουν καμία τέτοια δυνατότητα.

Ταυτόχρονα τους ενοχλεί το ότι δεν τους επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις και την πείρα τους. Βασικά, θέλουν να αυξήσουν τη συνειδητότητα των ανθρώπων και να δώσουν στον κόσμο πνευματικές και γενικές πληροφορίες.
Είναι πολύ ικανοί και ευαίσθητοι στο να αντιλαμβάνονται την ουσία των πραγμάτων, και αυτό θέλουν να το μοιραστούν.
Όμως τους έχουν κακομεταχειριστεί και έχουν παρανοήσει τόσο πολύ τις προθέσεις τους, ώστε τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν μέσα στον εσωτερικό εαυτό τους, για να προστατέψουν την ακεραιότητα και την ατομικότητα τους.
Τους βασανίζουν οι σκέψεις τους, τις οποίες δεν βγάζουν προς τα έξω, σκέψεις που δεν περιέχουν αγάπη για τους άλλους, και οι οποίες έχουν προκληθεί από όλη αυτή την αντιμετώπιση.
Υπάρχει έντονο άγχος και μεγάλος φόβος. Νοιώθουν ότι τους απειλούν με κάποιο τρόπο, και τα δερματολογικά τους προβλήματα είναι μια προειδοποίηση να προσέχουν την συμπεριφορά τους.
Επιτρέπουν στις καταστάσεις να τους επηρεάζουν.
Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα την δημιουργία μιας εχθρικής ατμόσφαιρας στο περιβάλλον, που εμπεριέχει και προσπάθειες να διαπεραστούν οι άμυνές τους.
Έχουν μια αποστροφή και αντιστέκονται στο να ξεκινήσουν κάτι καινούριο, και έχουν εκνευριστεί με τον κόσμο.
Η όλη κατάσταση επιδεινώνεται και από τις δυνατές τους επιθυμίες, τις οποίες όμως είναι αδύνατον να πραγματοποιήσουν προς το παρόν.
Κάτω από όλα αυτά κρύβεται ο φόβος και τα ‘σπασμένα νεύρα’, αλλά και μια πολύ έντονη εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία τους να νοιώσουν αγάπη και φροντίδα, από την μία, και το φόβο ότι θα τους πληγώσουν, από την άλλη. Για κάποιους οι ατέλειες, τα ελαττώματα γίνονται δικαιολογίες για να αποτραβηχτούν τελείως.
Κάτω από όλα αυτά κρύβεται η απροθυμία τους να ξεχάσουν και να συγχωρήσουν όσα έγιναν στο παρελθόν. Τους λείπει η αρμονία και η ειρήνη από τη ζωή τους, και διαρκώς είναι ανήσυχοι και νοιώθουν πως απειλούνται από τον κόσμο.
Όλα αυτά πηγάζουν από το ότι υπήρξαν οι ‘ευαίσθητοι’ σε μια δυσλειτουργική οικογένεια, όπου κυριαρχούσε η άρνηση και η οποία τους κακομεταχειριζόταν. Τους εκμεταλλεύτηκαν για την ευαισθησία τους, για την ανάγκη τους για επαφή, και για την τρυφερότητα τους. Η οικογένεια τους θεωρούσε απειλητικούς, ανησυχητικά διαφορετικούς γιατί δεν μπορούσε να τους καταλάβει.
Έτσι υποδύθηκαν το ρόλο του ‘εξωγήινου που δημιουργεί ανησυχίες’.

Η ασθένειά τους είναι τελικά η εκδήλωση μακροχρόνιων συναισθηματικών προβλημάτων που οφείλονται στο ότι τους αντιμετώπισαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όταν ήταν παιδιά.