Άπνοια

Να μη σε εμποδίζω. Ας αλλάξω όνειρο.
Με τον καιρό πια με αισθάνομαι ένα χνούδι
στην ψυχή σου, όταν φυσάει θέλω να φεύγω.

Στην άπνοια
απλώς λέω ψέματα.

Γονάτισα ασυναίσθητα. Ένας σκορπιός στις πέτρες.
Ει εσύ μου χρωστάς μια πολική νύχτα του είπα, μια ολόκληρη ζεστή πολική νύχτα.

Αν αγαπήσεις το γέλιο μου θα σου το δώσω όλο, απάντησε εκείνος.

Αν αγαπήσεις όμως το είδωλό μου, θα θρυμματιστώ.

Αν αγαπήσεις τη θλίψη σου, θα αποσύρω τα συναισθήματά μου.

Κι αν αγαπήσεις το φόβο σου θα σε κεντρίσω, να ξέρεις όποιος μ’ αγαπάει κινδυνεύει το ίδιο με μένα είπε και μείνανε μόνο οι πέτρες.

Χρόνια τώρα, λείπω από το σώμα μου.
Ζω τον κυνισμό των αδικαίωτων στιγμών. Δε θα φοβηθώ άλλο
θα βγω στην πανσέληνο.

Β