Οδυγγέλεια 22 Η κατάβαση στον Άδη

Άνοιξε την μικρή σιδερένια καγκελόπορτα, βάδισε αργά στις πλάκες του κήπου η υγρασία απ’ το ανήλιο τον τύλιξε, έφτασε στην πόρτα και χτύπησε το κουδούνι. Στο μυαλό του έτρεχε από ώρες τώρα, η ίδια ανάμνηση, η Κίρκη να τραγουδάει Ken Leeee!!! και μετά φυσώντας του τον καπνό της στο πρόσωπο, να του λέει « Οδυγγελάκο αν θες να γυρίσεις, μωρό μου, σε μια ζωή με απαντήσεις, χρειάζεται να κάνεις κάτι πιο δύσκολο από την ταλαιπωρία.» Του ‘πε και άλλα αλλά επειδή ερωτοτροπούσε μαζί του ενώ του μίλαγε, στο μυαλό του μείνανε λίγα, ενώ το σώμα του τα θυμάται όλα. Του άνοιξαν, ανέβηκε μαζί με τον βόμβο του ασανσέρ στον 3^ο γιατί εκεί στο Μαντείο, ήξεραν τον ασφαλέστερο τρόπο για να κατέβει στον Άδη, όπως τον είχε συμβουλεύσει η Κίρκη .

Αμήχανα ερωτήματα γέμιζαν σιγά σιγά το μυαλό του και πυρπολούσαν τις σκέψεις του . Πως λέγεται αυτή η αίσθηση, ότι κάποιος δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που ο ίδιος καλλιεργούσε, πως λέγεται όταν, «Οδυγγέλη», κάποιος δεν σέβεται το περιεχόμενο μιας σχέσης, είναι παραβάτης ακόμα και αν όλα έγιναν ερήμην της επίγνωσης του.

Από την άλλη, μήπως ,«Οδυγγέλη», είναι αναγκαία συνθήκη για να κατακτήσει κάποιος την αυτονομία του, να μην αναζητά την τροχιά κάποιου άλλου για να θέσει σε κίνηση την ζωή του. «Οδυγγέεεληη», και μήπως ο προδομένος δεν ωθείται από δικές του διεργασίες να προδοθεί για να απαλλαγεί από το βάρος των προσδοκιών του άλλου. «Αχ δε μπορώ θα του πετάξω κανα τασάκι. Ξυπνήστε τον, ΟΔΥΓΓΕΛΗ εδώ…» τον επανέφερε από τις σκέψεις του η δυνατή φωνή της Αρχιέρειας.

-Συγγνώμη είχα χαθεί στις σκέψεις μου. Μα κάπου σας ξέρω έχουμε ξανασυναντηθεί ;

-Δεν έχει σημασία, ήρθες εδώ για κάποιο λόγο, να σε βοηθήσουμε να μην υπηρετείς σχέδια της φαντασίας σου που μετά δεν καταλαβαίνεις και αισθάνεσαι προδομένος. Άκου η ζωή δεν έχει ποτέ υποσχεθεί πορεία με πιστοποιημένα δικαιώματα, χωρίς εμπόδια και χωρισμούς, χωρίς ανθρώπους που θα ανακόψουν τις ευχάριστες αισθήσεις μας. Αντίθετα, η αναζήτηση της αυτόνομης συνύπαρξης σημαίνει αναγνώριση των αντιθέτων, πλούσια ζωή, πλούσιες σχέσεις. Ίσως η προδοσία να είναι το τίμημα για να ανατείλει ο προσωπικός μας ήλιος, στο χώρο του εαυτού μας. Γιατί δεν μπορεί να προδοθεί αυτός που δεν εξαρτάται. Τι να τα κάνεις τα ζουμπούλια όταν ζεις κλεισμένος σε ένα πέτρινο σπίτι.

Ο Οδυγγέλης δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί, μπροστά του ήταν η Αρχιέρεια και γύρω της άλλες ιέρειες ανεπηρέαστες που τον κοίταγαν σοβαρά, στο δωμάτιο έκαιγαν κεριά και εκείνος αντί να ακούει τα σημαντικά είχε κολλήσει με το μυαλό του τι του θύμιζε η Αρχιέρεια, που την είχε ξαναδεί, ήταν σίγουρος ότι την ήξερε. Ξαφνικά αναφώνησε χαρούμενος Αθηνά; -Σκάσε ανόητε τι νομίζεις μόνο σου θα σ' άφηνα, αφού προσπαθείς; Τώρα άσε τα ανώφελα και συγκεντρώσου γιατί έχουμε δύσκολη δουλειά, που απαιτεί συγκέντρωση, μη μου ξεχνιέσαι τώρα σε πράγματα που έχασες, πάει τέλειωσαν αυτά. Αχ τι θα τον κάνω; Οδυγγέλη εκτός από τα αυτιά σου, άνοιξε και το στήθος σου να μπει νέα ανάσα, καινούργιος αέρας. Άκου χρειάζεται να κλείσει αυτή η ιστορία για να πας μπροστά. Η ιστορία, όχι του έρωτα και της χαράς αλλά της ανάγκης που έχεις να καθρεπτίζει ο άλλος την γνώμη που έχεις εσύ για σένα. Θα είμαι σκληρή μαζί σου, πόσο θα θεωρείς ότι μπορείς να αρκείσαι στα αποφάγια των άλλων, να δέχεσαι οτι σου πετάνε. Για φαντάσου, μια γιατί δεν μπορούν, μια γιατί δεν θέλουν, μια γιατί δεν καταλαβαίνουν, μια γιατί δεν το εννοούν, μια γιατί δεν έχουν χρόνο, για οτιδήποτε γιατί, και συ εκεί πάντα και να λες και ευχαριστώ. Που στο διάολο είσαι εσύ Οδυγγέλη, τι κυβερνάς κακομοίρη μου, για την ζωή σου μιλάμε, όχι για παραμύθια. Ας τους άλλους μια χαρά τα καταφέρνουν να έχουν αυτό που θέλουν να τους αξίζει.

-Μα, Αθηνά να, με πικραίνει το ότι δεν με αγαπούν.

-Ε! λοιπόν είσαι μλκς Οδυγγέλη, (στο χρώσταγα), ακόμα ρε και αν δεν σ' αγαπούν, τι σχέση έχει αυτό με σένα;

Πέρασαν κάμποσα λεπτά αιώνες, ώσπου να καταπιεί το σάλιο του και να καταλάβει τι του λέει η Αθηνά.

-Εντάξει Αθηνά η σοφία σου με κάνει και κερδίζω την ζωή μου.

-Χαζομάρες λες, τι κέρδισες ακόμα τίποτα, μόνο με την συναισθηματική απεξάρτηση κερδίζεις την επιλογή σου. Επιλέγω Οδυγγέλη, επιλέγω, σημαίνει παίρνω υπ' όψιν μου όλα τα δεδομένα εσωτερικά και εξωτερικά τα ζυγιάζω τα απομονώνω από την αναγκαιότητα του ρόλου και λέω, αυτό θέλω. Και μετά φτάνει πια να λέμε τα ίδια πράγματα με άλλα λόγια.

-Μα γιατί συμβαίνει αυτό Αθηνά;

-Γιατί τίποτα δεν είναι πιο επιπόλαιο απ' την καρδιά ενός ευαίσθητου ανθρώπου. Κυνηγάει ξανά και ξανά τα φαντάσματά της και καμιά απογοήτευση δεν καταβάλλει την όρεξή της για νέες απόπειρες να γοητευθεί και ο χρόνος και η απόσταση της προμηθεύουν το πιο καταλυτικό υλικό του έρωτα, τις ψευδαισθήσεις. Καμία θεωρία δεν εφαρμόζεται γιατί η ουσία του έρωτα είναι ανυπόμονη, εγωίστρια, σπασμωδική και ανόητη, ούτε ψυχραιμία ξέρει ούτε κοινό νου.

- Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι τίποτα δεν ξέρω, όλα μου ξεφεύγουν και μου κρύβονται και ο εαυτός μου πιο πολύ απ΄όλα και μετά μερικές φορές μπερδεύομαι και δε ξέρω πότε ζω αληθινά, όταν είμαι ευτυχισμένος η όταν είμαι δυστυχισμένος η ποτέ η μόνον όταν με εμπνέουν. Άλλα το συναίσθημα μετριέται; Υπάρχει άραγε ένας προορισμός για τον καθένα. Φοβάμαι Αθηνά πως αν γνωρίσω τον εαυτό μου και τις ανάγκες του θα αναγκασθώ να κάνω αλλαγές, και δειλιάζω, γιατί με οδηγούν σε κάτι που δεν ξέρω.

-Τώρα μάλιστα! Καλά κρασιά, Οδυγγέλη, απελπίζομαι μαζί σου, εσύ δεν μπορείς να σταθείς στον πάτωμα του εαυτού σου πως θες να ισορροπήσεις στο τεντωμένο σχοινί της σχέσης, θα γκρεμιστείς και θα 'χουμε άλλα. Άκου αν σε βρει κάτι σημαντικό μόνο μέσα στην μοναξιά θα 'ρθει. Αφήσου να πέσεις στο κενό της γιατί μόνο τότε έχεις ελπίδα να πιαστείς από μιαν αλήθεια. Βλέπεις από φόβο της πιθανής καταφεύγεις στην σίγουρη αποτυχία, από φόβο μην τραυματιστείς, καταφεύγεις στην σταθερή αρρώστια. Δεν υπάρχει το όλα η τίποτα, είναι εγωισμός. Οι επιλογές δεν είναι μόνο δύο ο άλλος με τα κουσούρια του η το τέρας της μοναξιάς σου, ο ανυπόφορος εαυτός σου δηλαδή. Μην σε τρομάζει το πιο πέρα και για αυτό ψάχνεις μια κοντινή δυστυχία για να παρηγορηθείς. Σήκω πλύσου, ξυρίσου, ντύσου έβγα ψάξε τους φίλους σου, μην αφήνεσαι στο ποτό με άλλοθι τα μάτια της και γίνεσαι ψεύτικος και δανεικός. Ανοχή στην ματαίωση, εξασκήσου. Μόνος σου σηκώνεις το βάρος άσχετο αν ακόμα δεν ξέρεις αν είναι δυστυχίας η ευτυχίας.

Συνεχίζεται...