Οργάνωσαν το μέσα σου, διογκώνοντας το Εγώ τους, έτσι άρχισες να τρως τις εικόνες, τα θέλω και τις επιθυμίες των άλλων, να καταναλώνεις διαρκώς και αδηφάγα την στέρηση.
Αλλά όσο και να φας παραμένεις πάντα νηστική, πεινασμένη και ταυτόχρονα με δυσφορία και βαρυστομαχιά.
Υπέρβαρη εξωτερικά, απισχνασμένη εσωτερικά, τρως ατελείωτα τον ίδιο σου τον εαυτό σε ανθρωπολογικούς συσχετισμούς. Διαρκώς μελαγχολική και δύσθυμη με ότι εισέρχεται μέσα σου, ανήμπορη να αδυνατίσεις από το βάρος των ξένων εικόνων που καλύπτουν το μέσα σου.
Αδυνατώντας να πενθήσεις, επειδή αγνοείς την αιτία και πενθώντας διαρκώς, επειδή καταλαβαίνεις ότι είσαι ήδη φαγωμένη στο τραπέζι των άλλων, των ξένων επιθυμιών.
Αν μπορούσες να τραφείς με αγάπη για το δικό σου θέλω και όχι να ταΐζεις και μετά να τρως τον Ναρκισσισμό σου,που δεν χορταίνεται ποτέ, αν μπορούσες να γίνεις πιστή σε ένα θεό και να μην είσαι εσύ θεά, ιέρεια και λάτρης ταυτόχρονα, το κενό θα έχανε την αδηφαγία του και η δική σου επιθυμία δεν θα παρέμενε το αγνοούμενο νέκταρ μιας ξένης χώρας που είναι ο πραγματικός και πολύτιμος εαυτός σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου