Ξέρετε πως είναι με τον καιρό, δεν σέβεται τον λόγο που σε κάνει και ταξιδεύεις, έτσι λοιπόν μια σφοδρή καταιγίδα έβαλε σε περιπέτειες τον Οδυγγέλη που μετά την ακύρωση του ονείρου του και τον οριστικό αποχαιρετισμό της Ναυσικάς, είχε πάρει τις θάλασσες. Πάλεψε όσο μπορούσε αλλά τελικά ναυάγησε, όχι ρε γαμότο, πάλι; Ήταν το μόνο που ψέλλισε και άρχισε στωικά να κολυμπάει. Μετά από ώρες στην θάλασσα εκεί που τα χείλια του είχαν μόνο αρμύρα και το κορμί του πονούσε, μπροστά του φάνηκε μια βάρκα με ένα τύπο που ψάρευε, κολύμπησε με αναπτερωμένο ηθικό και πιάστηκε από την βάρκα, τότε ο ψαράς γύρισε και…- Αθηνά εσύ! ψέλλισε ο Οδυγγέλης.
-Ποιόν περίμενες! Του απάντησε, εκείνη και σε είχα και για έξυπνο, μόνο οι θεοί είναι εκεί που τους χρειάζονται. Τέλος πάντων, λοιπόν άκου.
- Περίμενε, όλο οδηγίες είσαι, θέλω να σου πω κάτι εγώ πρώτα, θεά είσαι άκουσε με, φεύγω περιπλανιέμαι, ναυαγώ και βρίσκομαι εκεί απ' όπου έφυγα, έχει θλίψη αυτό καταλαβαίνεις;
Μια αδιέξοδη φυγή, κάτι σαν λιποταξία, φτάνει πια, δεν μπορώ άλλο, θέλω να φύγω απ' την φυγή μου.
-Μην απορείς, η ζωή δεν είναι εύκολη, δεν είσαι ο μόνος που ταλαιπωρείται, αλλά γι αυτό είμαι εδώ, Οδυγγέλη γιατί βλέπεις και γω τι θα άξιζα σαν θεά , αν με ταπεινότητα δεν σου δείξω πως μπορείς να δεις την ζωή, πιο απαλή, πιο τρυφερή, πιο εξημερωμένη, πως να την αντικρίζεις κάθε στιγμή σαν νάναι η πρώτη και να μην τραγουδάς μόνο γι αυτά που δεν γνώρισες.
Άκου τώρα, μπροστά σου προστατευμένο από τις καταιγίδες είναι ένα ήρεμο νησί. Υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα, οι λιγοστοί του κάτοικοι έχουν μια ιδιοτροπία, είναι καλοί, ζεστοί και φιλόξενοι, όμως,να, έχουν σαν κύρια απασχόληση την ψυχολογία, αναλύουν τα πάντα τους παπαγάλους, τα ψάρια τις καρύδες και ότι άλλο βρουν, κυρίως όμως τους ναυαγούς, τους αλλάζουν τα φώτα στις ερωτήσεις, να φανταστείς μερικοί ξαναπέφτουν στην θάλασσα.
-Σε παίρνει που ναυάγησες; -Το αξίζεις να βρεθείς πεινασμένος μες στα κύματα; - Η μαμά σου ήξερε κολύμπι;- Είσαι τέσσερα η έξι;- Έχεις κάνει αναβίοση 2; - Πίνεις σαμπoύκα; -Η γιαγιά σου ήταν γοργόνα; -Τι όνειρο είδες όσο κολύμπαγες; - Ήταν έγχρωμο η ασπρόμαυρο και άλλα τέτοια. Πρόσεχε λοιπόν γιατί πέρα αυτού, κατέχουν την αλήθεια, που τόσο σε ενδιαφέρει. Ξεκόλλα από τις αναλύσεις και μάθε αυτό που χρειάζεσαι.
Ο Οδυγγέλης ένοιωσε όλα να σκοτεινιάζουν και τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν, άφησε την κουπαστή και άρχισε να βυθίζεται στο νερό.
Η Αθηνά τον κοίταξε και είπε: καλά, που τον βρήκα για προστατευόμενο, αυτός είναι ικανός να πνιγεί μόνος του, χωρίς τις οδηγίες μου, σηκώθηκε γοργά και…
Ο Οδυγγέλης άνοιξε εξουθενωμένος τα μάτια του, ήταν γυμνός σερμένος στην αμμουδιά ενός νησιού και άκουγε θολά ομιλίες κάποιες τον πλησίαζαν.
-Θα έχει ανάγκη από φροντίδα.- Εξυπακούεται χρυσή μου. -Ποιος ξέρει από πού έρχεται. - Θα το διασκεδάσουμε.- Κάτσε παιδί μου, να δούμε πόσο τον έχει;- Τι να θέλει εδώ ο μαλάκας δε θα πλήρωνε ούτε αυτός το δάνειό του φαίνεται και ναυάγησε ο καριόλης.-Σταμάτα ρε συ κάτσε να δούμε σε τι κατάσταση είναι ο άνθρωπος.-Να του κάνουμε ριτεστ καλύτερα.
Ο Οδυγγέλης, ακούγοντας αυτά ,ξαναλιποθύμησε.
Συνεχίζεται…
5 σχόλια:
Δεν μπορούσα ξεκολλήσω τα μάτια μου από την Οδυγγέλεια .....συναρπαστική πρέπει να υπάρξει συνέχεια ανυπομονούσα σε δυο δευτερόλεπτα να τα διαβάσω όλα πάρα πολύ ωραία αφήγηση και μετά και μετά??
Έχεις ταλέντο τελικά και στο γράψιμο,εκτός απο τον χορό.
Υπάρχουν όμως πολλά σημεία που δεν καταλαβαίνω.
Τι έγινε με την Ναυσικά;
Λείπει το Οδυγγέλεια 8;
Είναι αυτοβιογραφική η Οδυγγέλεια;
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
a.v.:
θα υπάρξει συνέχεια,το μετά, το γράφει πρώτα η ζωή.
rebekka:
η Ναυσικά είναι μια χαρά.Το 8 λείπει γιατί...λείπει. Στο τρίτο σου ερώτημα απάντησα ήδη.
Γιατί ο Οδυγγέλης είναι πάντα θολούτσικος!
Veloudina xeili
Αν εννοείς την φωτογρ. πάνω αριστερά που θόλωνε ήταν γιατί ο Οδυγγέλης έφευγε, απομακρυνόταν(από τα ακυρωμένα συναισθήματά του).
Πάντως οι φωτ/φίες πάνω αρ. δείχνουν το συναίσθημα η το μήνυμα της ημέρας.
Τώρα αν εννοείς τις άλλες θολές φωτ.του Οδυγγέλη, είναι για ευνόητους λόγους.
Λύσε μου μια απορία, τι δηλώνεις με αυτό το ψευδώνυμο;
Δημοσίευση σχολίου